Nooit zo dichtbij geweest

Hallo iedereen,

De tijd vliegt voorbij als het leven goed voor je staat, sterker nog de tijd ging zo snel dat ik ondertussen alweer terug in de lage landen ben. Toch wil ik graag via mijn blog melden hoe de afgelopen 4 maanden zijn gegaan, of eigenlijk vanaf het punt dat we verbleven bij Brandy's oma halverwege december 2013.

Nou sindsdien is er echt belachelijk veel veranderd, de kerstviering die we hadden dit jaar was niet een erg memorabele kerst te noemen. Toch werd er wel een teken vanuit Brandy's familie gegeven dat ik welkom was, dat teken was dat verschillende familie leden me tijdens kerstavond cadeaus hadden gegeven. De reden voor de niet zo memorabele kerst was de frictie die ondertussen was onstaan tussen Brandy en de oma. Deze frictie heeft er toegeleid dat we door onszelf werden gemotiveerd om weer te gaan verhuizen en een eigen verblijfplaats te zoeken. Voordat het zover was hebben we nog wel een bezoek gebracht aan SeaWorld Orlando tijdens oudjaarsavond, om het jaar 2013 gezellig af te sluiten. Toen 2014 om de hoek kwam kijken veranderde dingen al snel en bleek verhuizen de enige optie te zijn.

De huizenjacht was niet makkelijk maar 1 ding was zeker we gingen weg uit Paisley en terug naar de grotere plaats Sanford, door de tijdsdruk waar we onder waren gezet hadden we bijna een krot van een huis gehuurd. Gelukkig heb ik Brandy over kunnen halen om ergens anders te wonen en aan het eind van de dag van 8 januari hadden we een schattig duplexje gehuurd in Sanford. Vanaf 9 januari deden we ons intreden in dit huis en sindsdien hebben we echt een leven opgebouwd. Het was in het begin niet gemakkelijk en we moesten wel aan het huis wennen, helaas waren de vorige bewoners ook niet zo schoon en hadden we nog voor een periode met een insectenplaag te maken. Toen de weken verstrijkte verminderde de insecten en hadden we het huis ook beter ingericht zodat iedereen op zijn of haar gemak was. Het leven dat we lijden was rustig zonder geschreeuw of bemoeienis van andere mensen met tamelijk veel zelfstandigheid. Doordat we geen auto hadden kregen we zo af en toe ritjes van familie leden om het leven toch wat makkelijker te maken. Uiteindelijk rond het einde van mijn 4 maanden lange verblijf was vrijwel alles perfect, er zijn hier en daar nog dingen die moeten gebeuren. Maar de fundatie van ons huis is gelegd en tenminste tot het einde van 2014 kan tenminste Brandy dit haar huis noemen, ik hoop zo snel mogelijk mijn permanente intrede hier ook te doen.

Mijn emmigratie proces is behoorlijk gevorderd sinds de laatste update. Op 25 januari werd onze verloofing officieel goedgekeurd door de USCIS en konden we beginnen met voorbereiden. Twee weken daarna ontving mijn moeder in Nederland een brief van het Amerikaans Consulaat in Amsterdam dat ik me kon voorbereiden voor mijn interview, echter bleef ik nog bijna 2 maanden in de VS voordat ik dat interview kon houden. Sinds eind maart ben ik echt begonnen met voorbereiden en helemaal sinds ik weer terug in Nederland ben is het een gekkenhuis. Ondertussen heb ik op 1 ding na alles geregeld voor het visum interview op 24 april. Dit interview zal beslissend zijn of ik mijn K1 visum krijg zodat ik met Brandy kan trouwen in de periode erna. Tot die tijd is het voor mij dus vingernagels bijten en zo rustig mogelijk te blijven en zo goed mogelijk voor te bereiden. Ik vraag ook jullie steun gedurende deze spannende tijden voor ons. Na 24 april zal er weer een update verschijnen, waar onder andere het resultaat is van het interview.

Met vriendelijke groet Jeffrey en "journey on"